داری طـلـوع مـی کـنی از سمت مـشرقـم
از سـمـت عـشـق های فـرا تـر ز مـنـطـقـم
سر می زنی تو از دل دریای عشق و خون
از عـمـق زخـم های جگـر سوز بـیـسـتـون
مــی تــــابــی از فــراز غــزل هـای داغ دار
بـر پـهـنـه ی مـعانـی بـی تـاب و بـی قـرار
می آیـی از مسـیرِ گـســل های درد خــیز
دریــاب حــال و روزِ مــرا ایـهـا الـعـــــــــزیـز
از اشـک چـشـم های بـه پـیـمانـه دوخـته
یک بـیـت مــی بریز در این طـبـع سـوخـته
در کـوچـه بـاغ مـثـنـوی ام مـصـرعـی بـکار
بـر تــشـنـه زار قـافـیـه هـایـم نــمـی بـبار
محمد عابدینی
1390/5/6