نشانه رفته غزل های من به سوی کسی
به خـون کشانده دلم را خـیالِ روی کسی
تـمامِ قـافـیه ها را به خـطِّ نـسـتعلیق
نوشته دستِ خدا لابلای موی کسی
غـزل بهانه ی خـوبی است تا قـدم بزنم
میانِ قافیه هایش به جستجوی کسی
هزار ندبه ی مبهم، هزار جمعه ی سرد
تـمامِ عـمر نـشـسـتم در آرزوی کسی
کسـی شــبـیـهِ تـو در آســمـانِ رویـا نیست
کسی چنان که تویی نیست روبروی کسی
تـو عــاشـقـانـه تـریـن آیــه هـای قــرآنـی
قسم نخورده خداوند چون تو روی کسی
پر از حـرارتِ عـشق است سینه ام، انگار
نشانده ام به لبِ خود لبِ سبوی کسی
دلم خوش است به پایانِ شاهنامه ی شب
همیشه می وزد از مـاه عطر و بوی کسی
محمدعابدینی
1392/1/1
1392/1/1
