دنيا به روي سينه ي من دست رد گذاشت
بر هر چه آرزو به دلم بود سد گذاشت
مادر دو سيب چيد به من داد و گفت: عشق
اين را به پاي هر که فرا مي رسد گذاشت
من سيب زرد خاطره را گاز مي زدم
او سيب سرخ حادثه را در سبد گذاشت
قبل از تولدم به سه تا نقطه مي رسيد
اما به جاي روز تولد عدد گذاشت
دنيا شنيده بود که من شعر مي شوم
ناچار روي سينه ي من دست رد گذاشت