مادرجان شرمنده ام که حتي روي سلام کردن هم ندارم ، چند روزيست از حوالي

زمزمه هايتان رد ميشوم اما تا مي آيم در بزنم ، انگار دستي نميگذارد ، ديشب صداي

گريه هايي آرام آرام ميشنيدم که به ديوارهاي قلبم فشار مي آورد ، کساني گريه ميکردند

اما معلوم بود دارند سعي ميکنند آستين به دندان گرفته مبادا صداي هق هق هايشان اهالي

مدينه رو خبردار کند ، مبادا آسايش را از مردمان بي معرفت مدينه بگيرند ، مردي سر

به ديوار گذاشته بود ، چهره اش را نديدم بس که نور داشت اما هرکه بود از همه به شما

نزديک تر بود . دلم گرفت براي غربتشان ، براي آن همه مظلوميت ، راستي مادر آن

تسبيحي که يک روز آفتابي پاره کردي و به حسنين گفتي دانه هايش را جمع کنند کجاست ،

دانه هايش جمع شد ؟! گمان نمي کنم ... مادر مسمار يعني چي ؟ ثاني به چه کسي مي گويند ؟

ميشود داستان رو گرفتن از پدر را برايم بگويي؟ اينکه پدر در خيبر را يه جا کند اما آن روز

با دست بسته ... راسته ؟ راستي ذولفقار گذاشت ؟ مادر ميشود نگاهم کني ؟

باشه ميروم خوب ميدانم اين روزها اهل خانه هواي حوصله شان گرفته است .

مزاحم نشوم ، فقط آمده بودم سري به کوچه بني هاشم بزنم شنيده بودم

اسم بزرگي دارد اما طول و عرضش ... شنيده بودم با حضور چند لات و لوت

فضاي کوچه مثل شب سياه ميشود و چشم ، چشم را نمي بيند . تاب ماندنم نيست بايد

بروم . مادر مرا ببخش ، بي تابم ، بي تابي اهل خانه ات بي تاب ترم ميکند ، دعايم کن ...