بــایــد غــزل ســرود بــرای کــسـی کـه مـاه
در آســمــانِ آیـنـه هـایــش نــشـسـته است
وقـتـی غــزل بـرای تـو بـاشـد غــزالِ عــشـق
در سـبـزه زارِ قــافـیـه هایـش نـشسته است
مــتــنِ غـــزل تـــرانـه ولـی زیـــرِ بــارِ بـــغـض
زخـمـی میانِ حـاشیه هایش نـشسته است
داغِ دو اســـتـــکــان غـــــزلِ داغِ تـــــــازه دم
روی دلِ مـشـاعـره هـایـش نــشـسـته است
ایـن بـار هـم نـشـد کـه بـرایـش غــزل شـوم
شعری شبیهِ قطعه به جایش نشسته است
محمدعابدینی
1391/9/28
مـیـدانِ آسـتـانـه و چـشـمی بـه گـنـبدت
درمـانـده و شـکـسـتـه و تـائـب کـنـارِ تـو
در دسـت های مسـئـلـتم یک سـلامِ داغ
در انـــتــظـارِ پــــاســخِ واجـــب کـنـارِ تـو
در انــعــکاسِ آیــنــه هــایــت ســروده ام
شـعـری بـرای حـضـرتِ صـاحـب کـنـارِ تـو
پـــروانــه وار دورِ حـــرم بــال مــی زنــنــد
روزی هــــزار عـــالــم و کاسـب کـنـارِ تـو
رویـای هـر کـبـوتـرِ شـیـدای صـحـن هـات
یـک آشــیـانِ گــرم و مـنـاســب کـنـارِ تـو
الـفـاظ هـم بـه اذنِ تـو اعـراب مـی دهـند
هـسـتـنـد جـار و جازم و نـاصـب کـنـارِ تـو
شیرین تر از حـلاوتِ سـوهانِ حاج حسیـن
هــر روز صــبـح درسِ مــکاسـب کـنـارِ تـو
محمد عابدینی
آستان مقدس حضرت معصومه سلام الله علیها
1390/12/16
