یشنهاد خلافت و ولایتعهدی به امام رضا علیه السلام شاهکار مامون بود. مامون با این کار بی سابقه در اوج زیرکی سعی کرد دو برگ برنده ی تشیع یعنی مظلومیت و قداست را از سلسله ی امامت و نهضت تشیع سلب کند و ماهیت جهادی شیعه را به یک جریان سیاسی و دیپلماتیک تبدیل کند. مامون حساب همه چیز را کرده بود جز عظمت شخصی که در مقابلش بود! امام علی بن موسی الرضا علیه السلام نه تنها در دام حیله ی مامون گرفتار نشد بلکه تمام فریب های او را بر علیه خود او به کار گرفت و در نهایت مامون را در همانش بن بستی قرار داد که پیشینیان او در آن وامانده شده بودند و ناچار شد امام علیه السلام را مانند پدران پاک و مجاهدش به شهادت برساند.
امروز داستان ما همان داستان است. مامون زمان یعنی نظام سلطه و استکبار جهانی سعی دارد عنصر مبارزه و جهاد و شهادت را از ملت مجاهد ایران اسلامی سلب کند و آن را در معجون سیاست و دیپلماسی حل کند!و این ندای پیشوای دوران است که به پیروی از فرهنگ عمیق رضوی میفرماید: من دیپلمات نیستم. من انقلابی ام! تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.
