سیب خیال

صـد فـاتـحه را دیـدم و یک حـمد نـدیـدم
صـد مـوعـظه را دیـدم و یک پـند نـدیـدم

این رسمِ جهان بود که در قله‌ی شادی
صـد قـهقـهه را دیـدم و لـبخــند نـدیـدم

محمد عابدینی
1385

دارم به چشم های شبت فکر می کنم
دارم به طعمِ چون رطبت فکر می کنم

لب باز کرده ای که نصیحت کنی و من
دارم به شاهکارِ لبت فکر می کنم !

محمد عابدینی
1391/3/6

سرباز زخم خورده ی شطرنج عاشقی!
یک شب برای دلخوشی ام شاه می شوی؟

با کام تشنه بر سر چاهی رسیده ام
یوسف ترین ترانه ی این چاه می شوی؟

رفت و چمدانِ خویش را با خود برد
احساسِ نهانِ خویش را با خود برد

از آنِ خودش کرد جهان را دربست
آن گاه جهانِ خویش را با خود برد

دل ها همه شیدای نگاهش بودند
شـیداشدگانِ خویش را با خود برد

بـغـضی ازلـی قـیمتِ لـبخـنـدش بود
لـبخـنـدِ گرانِ خـویـش را با خـود برد

پـایـیز ردیـفِ بـیـت هایش شـده بود
اشعارِ خـزانِ خـویـش را با خـود برد

محمد عابدینی
1391/1/14

باطل نمی شود اثرِ سحرِ چشم هات
جـادوی جـاودانی گـرمای دسـت هات

با خود به اوج می برد الفاظِ شعر را
امـواجِ ابـر و بـادِ رهـا بینِ زلـف هات

یک اسـتـکان سـتاره ی دنباله دارِ داغ
در کهکشانِ قهوه ای پشتِ پلک هات

در عـمقِ غـمزه ها و اشارات و برق ها
دارند صد قصیده ی رندانه چشم هات

در جستجوی قـافیه هـستی ولی مـدام
گم می شوند قافیه ها بین اشک هات!

محمد عابدینی
1390/8/8

شاید شبی گذر کنم از ورطه ی خیال
شاید شبی به خاک سپارم تن وصال

شاید در آستانه ی این بیت گم شـوم
شاید برای یک شب و شاید هزار سال

باید به جـرم عـاشقـی ات اعتراف کرد

بایـد مـیـان حـسـرت تو اعـتـکـاف کرد

..........

تعبیـر خواب زمـزم و کـعبه نگاه توست

باید به دور چشم سیاهت طواف کرد !

ما در تمام عمر مجازات می شویم
قربانی عقاب مکافات می شویم

ما را برای باختن از تو سرشته اند
هر لحظه ای که کیش دهی مات می شویم

محمد عابدینی
1388 

من بر کنار گشته ام از مسند حیات
با چای تلخ و شایعه ی شاخه ی نبات

انگار پای ثانیه ها را شکسته اند
این آخرین پلان قصه ی عمر من است، کات!

محمد عابدینی
1388 

ابرم، ببار، دشت دلم تشنه زار توست
گنجشک روی شاخه ی دل بی قرار توست

زندانی همیشه ی قلب نمور من
روحم به باد رفته، بدان، کار، کـار توست

محمد عابدینی
1388