چقدر شکر کنم این همه محبّت را
چقدر سجده کنم این شکوه و شوکت را
دلم خوش است به الطافِ بی نهایتِ تو
تویی که فرض نمودی به خویش رحمت را
همیشه حفظ نمودی تو آبروی مرا
منی که حفظ نکردم حریم و حرمت را
برس به داد منِ خسته ای رحیمِ غفور
که بارِ معصیتم کرده طاق طاقت را
به فکر و جان و تنم قوّتی عنایت کن
که با شکیب تحمّل کنم مشقّت را
شنیده ام که مناجات و ذکر شیرین است
به کامِ من بچشان طعمِ این حلاوت را
به شوقِ وصل تو در این مسیر خواهم ماند
که طی کنم به هوای تو این مسافت را
محمّد عابدینی
11/8/1398