آدم است دیگر. گاهی دلش میسوزد. مخصوصً وقتی میبیند فرهنگ را بازیچه ای در دستانِ بازیگری. در شبکه نشاط و سرگرمی! اسمش را هم میگذاریم کتاب باز و با کتاب بازی میکنیم. چون داریم فرهنگسازی میکنیم. اما شاید تعبیرِ دقیقترش فرهنگبازی باشد. شیفتگانِ فرنگ را مینشانیم بالای منابرِ فرهنگ. این فرنگسازی است نه فرهنگسازی. کاش رسانهِ دین، باز خود را نبازد. از کاه های فرنگی زده کوهِ فرهنگ نسازد. کوه های فرهنگسازی را هم کاهِ سرگرمی ها نکند. حرفی نمانده جز یک آهِ دنباله دار. برخاسته از یک دلِ سوخته. آدم است دیگر...