مولا تویی، من بنده ام، چیزی ندارم
با لطفِ تو من زنده ام، چیزی ندارم
فقر است سر تا پای من، خالی است دستم
از فقرِ خود شرمنده ام، چیزی ندارم
یک عمر دل بستم به دنیا، مست بودم
حالا ولی دل کنده ام، چیزی ندارم
از بس خطا کردم بدون مکث دادی
در دستِ چپ پرونده ام، چیزی ندارم
مارِ گناه و شرک را در آستینم
با دستِ خود پرورده ام، چیزی ندارم
آنجا که باید گریه می کردم نکردم
حالا که غرقِ خنده ام چیزی ندارم
اصلا خودت می دانی و اوصافِ حُسنت
مولا تویی، من بنده ام، چیزی ندارم
محمّد عابدینی
1393.10.20