حالا که پَر کشیده دلم در هوای تو
باید کمی غزل بنویسم برای تو
این جا کنارِ سفره ی دل... پای حرف هام
مثلِ همیشه باز چه خالیست جای تو
بگْذار تا خیالِ تو باشد کنارِ من
بگْذار تا قدم بزنم پا به پای تو
پیچیده چون طنینِ خوشِ نغمه ی "بَنان"
در کوهسارِ خاطره هایم صدای تو
انگار دستِ گرمِ خدا با اشاره ای
انداخت حبّه قلبِ مرا توی چای تو
باید سراغِ سوز تو از مولوی گرفت
پیچیده در تمامِ نیستان نوای تو
تو بی نظیر هستی و تاکید می کنم:
"چیزی که یافت می نشود" هست تای تو
حالا که رفته ای و دلم داغدارِ توست
بگْذار تا ابد بنِشینم به پای تو
محمّد عابدینی
1393.7.18