با من از ابتدا سرِ سازش نداشتی
کارِ تو قهر کردن و کارِ من آشتی
پُر کرد باغِ قلبِ مرا شاخ و برگ تو
این بذرِ عشق بود که در سینه کاشتی
مانندِ اسبِ خسته و مغرور و سرکشی
یک بار در مسیر قدم بر نداشتی
با هر بهانه بیشتر عاشق شدم ولی
با هر بهانه سر به سرم می گذاشتی
میخواهم عامیانه بگویم... اجازه هست؟
می خواستم برای تو باشم... نذاشتی!
محمد عابدینی
1393.6.31