تردید دارم با چنین بغضی که دارم
امشب برایت نشکنم... امشب نبارم
حالم شبیه حال صیّادیست ناکام
نه پای برگشتن... نه شوق راه دارم
خالیست جای حبّه قند خنده هایت
در استکان چای تلخ روزگارم
من را به دنبال خیالت می دوانی
با این دل پژمرده... با این حال زارم
هر صبح با عشق تو برمیخیزم... امّا
بر شانه های یاد تو سر می گزارم
حالا که مضمون غزل هستی... دوباره
انگار کاری جز غزل گفتن ندارم
.....
دستی تکان دادی و مثل باد رفتی
از لابلای بیتهای بیقرارم
رفتی و با خود خاطراتت را نبردی
من ماندم و این زخم های بیشمارم
محمّد عابدینی
1392.11.5