این کامنتیه که توی وبلاگ آقای ده نمکی گذاشتم
سلام بر آقا مسعود عزیز. ما مثل این تازه به دوران رسیده ها نیستیم که ده نمکی رو با اخراجی هاش شناختن. ما ده نمکی رو از توی سنگر شلمچه می شناختیم. ده نمکی یه رزمنده هست. چه اون وقتی که نوک روان نویس از نفس افتادش رو ها می کرد. چه حالا که پشت ویزور دوربینش خاکریزای دشمن رو دید می زنه و گراش رو می ده به توپخونه ی سینما
آقا مسعود ما هم به وسعت دید تار خودمون یه انتقاداتی بهت داریم. ولی در کل تو یه مردی. مردی که قابل خرید و فروش نیست. مردی که مطمئنم توی برق سیمرغ های بلورین بی بال و پر آرمان هاش رو گم نمی کنه. مردی که قاطی صفر های میلیارد های فروش فیلمش هویتش رو معامله نمی کنه. تو خود سیمرغی آقا مسعود. سیمرغی که از خاکستر سوخته ی حاتمی کیا به آسمون پلان های تیر و ترکش خورده پر می کشه. با کمال احترام به انتقاداتم برات از صمیم دل آرزوی موفقیت در رسیدن به اهداف روشنت رو دارم
محمد عابدینی
1390.1.13